Jezelf in spookhuizen de stuipen op het lijf jagen? De Zoetermeerse schrijver Hilda Spruit deed het ter inspiratie voor haar nieuwste boek.Theo Paijmans 10-06-20, 12:02
Een van haar eerste publicaties was al een teken aan de wand. Het is een verhaal voor kinderen, maar het heet Spook op zolder. Twee jonge kinderen klimmen bij oma op zolder en vinden daar een oude verkleedkist. Maar plotseling gaat een van die kledingstukken, een oude bruidssluier, er vandoor. Daar zit een spook in, stellen ze geschrokken vast. Om even later te ontdekken dat oma’s kat de boosdoener was.
Maar niet elk boek van de Zoetermeerse schrijver Hilda Spruit heeft een natuurlijke verklaring. Zeker niet de trilogie die ze nu schrijft en waarvan het eerste deel in 2015 uitkwam. Dat doopte ze Geestverwanten: ,,Het gaat over het meisje Merthe van Kampen dat paranormaal begaafd is maar het niet doorheeft. Op haar veertiende komt ze erachter dat ze geadopteerd is. Ze zit met veel vragen en om die beantwoord te krijgen, gaat ze met twee vriendinnen glaasje draaien. Dat verandert hun levens totaal”, vertelt Spruit.
Ik maak het ook niet elke dag mee. Het komt wanneer je het niet verwachtHilda Spruit
Paranormaal
Lezers van het tweede deel, dat in september bij uitgever Clavis uitkomt, komen behalve Merthe ook andere karakters uit het eerste deel tegen. Het eerste deel viel zo in de smaak dat het in 2016 de Jonge Jury Debuutprijs won.
,,Ik maakte als kind al dingen mee die niet te verklaren waren”, vertelt Spruit. ,,Ik wilde er boeken over lezen maar die waren er niet. Dus nu schrijf ik de boeken die ik toen had willen lezen. Ik groeide op in een gezin waar het paranormale heel gewoon was. Mijn vader was anders dan andere vaders.” Ze herinnert zich die keer dat haar broertje een heftig ongeluk kreeg. ,,Mijn vader was net op tijd om hem te redden, omdat een stem hem opdroeg naar huis te gaan.”
Zelf heeft ze die gave niet. Maar ze ziet wel dingen, zegt ze. Zoals die ene keer in Granada. Spruit en haar man sloegen een van de zinderende straten van die oude Spaanse stad in. Een meisje leunde er tegen een muur. Spruit keek één seconde weg en het kind was verdwenen! ,,Ze leek op het meisje dat in de Nachtwacht is afgebeeld. Ze zag eruit alsof ze aan een middeleeuws feest meedeed”, vertelt ze. Spook? Wie zal het zeggen. Haar man zag niets. ,,Ik maak het ook niet elke dag mee. Het komt wanneer je het niet verwacht”, concludeert ze.
Daar schijnt een meisje verdronken te zijn dat daar rondspooktHilda Spruit
Fantasie
Voor het derde deel in de trilogie waaraan ze werkt joeg ze zichzelf in allerlei spookhuizen flink de stuipen op het lijf. Zo stond ze nog niet zolang geleden in een Belgische kloosterruïne, met iemand die stemmen van geesten opneemt. ,,Niet ‘s nachts want overdag was al eng genoeg!”, griezelt ze na. In Amerika bezocht ze Whaley House, een pand uit de 19de eeuw dat op een voormalige begraafplaats werd gebouwd. Het zou er flink spoken, vertelt Spruit. ,,Daar heb ik met mijn telefoon stiekem een opname gemaakt. Als je goed luistert hoor je een stemmetje dat zegt ‘help me, I’m here’.”
Maar het allergriezeligste dat Spruit tot nu toe meemaakte was aan boord van het schip The Queen Mary, een bezienswaardigheid die voor anker ligt voor de kust van Californië. Haar man liep door een nauwe gang aan boord van het schip, in de buurt van het zwembad. Iets hield haar plotseling tegen. Terwijl ze haar man in die gang in de verte zag verdwijnen, voelde ze dat er iets in het donker achter haar stond. ,,Daar schijnt een meisje verdronken te zijn dat daar rondspookt.”
Zo is de Geestverwanten-trilogie niet alleen fantasie. ,,Er zitten dingen in die mijn eigen ervaringen zijn”, besluit ze.